„Po polsku o historii”
Po raz X chętni uczniowie naszej Szkoły wzięli udział w nietypowym dyktandzie. Nietypowym, bo łączącym wiedzę ortograficzną z poznaniem historii Polski. W dostosowanej dla grupy wiekowej treści dyktanda (dwie kategorie: klasy V – VI oraz klasy VII – VIII) pobrzmiewała nuta związana z edukacją historyczną.
Konkurs organizuje rok do roku Fundacja „Zawsze Warto”, Stowarzyszenie Polonistów, a patronat honorowy nad wydarzeniem objęli w tym roku : Małopolska Kurator Oświaty oraz Marszałek Województwa Małopolskiego.
Blisko 30 uczniów stanęło w dniu 29 września w szranki ortograficzne. Spośród sprawdzonych prac do Komisji Konkursowej, czyli do Krakowa, zgodnie z Regulaminem, zostały wysłane te dyktanda, których poprawność ortograficzna była równa i większa 75 %. Komisja zweryfikuje wszystkie dyktanda z województwa małopolskiego i ustali ostateczny próg kwalifikacyjny do etapu wojewódzkiego.
Dziękujemy wszystkim zaangażowanym uczniom i gratulujemy zaangażowania. Dla nas <nauczycieli> wszyscy jesteście ZWYCIĘZCAMI !
Poniżej publikujemy treści tegorocznego dyktanda.
Kategoria I dla Szkoły Podstawowej :
Wielki „mały wiersz”
Czy wiecie, dlaczego Stefek Burczymucha okazał się tchórzem albo jak krasnoludki pomogły sierotce Marysi odzyskać gąski? Jeśli nie, zapytajcie dziadków, bo dla nich utwory Marii Konopnickiej były szkolnymi lekturami. Ta poetka jest też autorką szczególnego wiersza zatytułowanego „Rota”, który od ponad wieku znają starsi i młodsi Polacy. Dedykowała ów utwór walczącym z germanizacją mieszkańcom zaboru pruskiego. W 1910 r. do słów „Roty” skomponował muzykę Feliks Nowowiejski. Pieśń zaśpiewali polscy chórzyści dla tysięcy rodaków ze wszystkich trzech zaborów podczas uroczystości odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Szybko trafiła pod wiejskie strzechy. Upodobali ją sobie harcerze, znana była wśród Polonii. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę patriotyczna służba „małego wiersza”, jak nazwała „Rotę” autorka, trwała nadal. Często przekształcano tekst Konopnickiej, aby dopasować go do bieżącej sytuacji. Mieli swoją wersję „Roty” obrońcy Lwowa, powstańcy śląscy i wielkopolscy oraz uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej. Szczególnej wymowy pieśń nabrała w latach drugiej wojny światowej. Towarzyszyła polskim żołnierzom na wszystkich frontach, Polakom wywożonym na Syberię oraz młodzieży uczącej się na tajnych kompletach. Rozbrzmiewała też w ważnych momentach najnowszej historii, m.in. wśród strajkujących robotników w Gdańsku w 1980 r. „Rota” stała się niemal drugim hymnem narodowym, a kolejne pokolenia darzą Marię Konopnicką nieprzemijającym szacunkiem. Na jej grobie, znajdującym się na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, wciąż składane są świeże kwiaty
Kategoria II dla Szkoły Podstawowej:
Niepodległa edukacja
W historii walki o niepodległość znane są zasługi odważnych żołnierzy i charyzmatycznych dowódców, lecz rzadko docenia się ludzi, którzy ukształtowali ich umysły i charaktery. Właśnie dlatego warto by przypomnieć patriotyczną działalność polskich nauczycieli. Już w XIX w. wobec wzmożonej rusyfikacji nauczyciele rozpoczęli tajne nauczanie, jednakże szczególnym bohaterstwem wykazali się przede wszystkim w czasie okupacji hitlerowskiej. Politykę edukacyjną III Rzeszy na okupowanych terenach najlepiej obrazują słowa Himmlera – architekta Holocaustu i współpracownika Hitlera: „Nieniemiecka ludność Wschodu nie może mieć żadnej wyższej szkoły ponad czteroklasową szkołę powszechną”. To butne żądanie nie powstrzymało jednak nauczycieli, którzy z narażeniem życia samorzutnie organizowali nielegalne nauczanie nazywane tajnymi kompletami. Uczniowie rzetelnie uczęszczali na lekcje, które odbywały się w prywatnych mieszkaniach. Raz po raz musiano stosować kamuflaż, toteż po ostrzeżeniu o możliwości rewizji udawano, że są to lekcje niemieckiego bądź spotkania towarzyskie. Wyrazem hołdu dla działalności nauczycieli jest bezsprzecznie pomnik na warszawskim Powiślu. Monument przedstawia rozłożony zeszyt ze znakiem Polski Walczącej. W lewej karcie wykuto otwór symbolizujący okno, ponieważ odpowiednie ułożenie firanki czy kwiatka było sygnałem dla uczniów, że można bezpiecznie przyjść na zajęcia. A przecież podczas II wojny światowej okupantem był zarówno żołnierz ze swastyką, jak i radziecki enkawudzista. Kolejna władza również dążyła do zniszczenia rodzimej oświaty. W czasach PRL-u nauczyciele odgrywali nie mniej ważną rolę, gdyż trzeba było stawić opór fałszowaniu historii. Na próżno wówczas w podręcznikach szkolnych szukać by informacji o zbrodni w Katyniu, za to wyolbrzymiano rolę Armii Czerwonej w pokonaniu hitlerowskiego najeźdźcy. Wielu cichych bohaterów na co dzień podczas lekcji wykonywało żmudną pracę ukazywania prawdy na przekór oficjalnej propagandzie. Mimo to wciąż niewystarczająco doceniamy
